शहरापासून २५ किलोमीटरवर दक्षिण सोलापूर तालुक्यातले बंकलगी हे गाव. इथल्या मल्लिकार्जुन धुळखेडे यांची ही गोष्ट. ३८वर्षीय मल्लिकार्जुन, सोलापूर जिल्हाधिकारी कार्यालयात, जिल्हा आपत्ती व्यवस्थापन विभागात जीवरक्षक म्हणून काम करतात. पक्षी-प्राणीप्रेमी असल्याने त्यांनी बरीच रेस्क्यू ऑपरेशन्स करून अनेक पशुपक्षांचा जीव वाचवला आहे.
गेल्या दोन वर्षापासून मल्लिकार्जुन धुळखेडे यांच्या अंगणात एका ब्राह्मणी घारीचा मुक्त विहार पाहायला मिळतोय. निसर्गात मनमुराद मुक्त विहार करणार्‍या घारीला चक्क जीव वाचवणाऱ्या पक्षीमित्राचा लळा लागला आहे.

घार हा पक्षी माणसाच्या कधी जवळ न येणारा. मात्र, ही ब्राह्मणी घार मल्लिकर्जुन यांच्या अंगाखांद्यावर खेळत असते. त्यांनी शीळ वाजवताच ही घार मल्लिकार्जुन यांच्या अंगाखांद्यावर बसते. हे पाहून आश्चर्यच वाटतं. उडत असताना किंवा स्वस्थ बसली असतानाही मधून मधून घार चीं ऽऽ हि ऽ ही, चीं ऽऽ हि ऽऽ ही असा एक प्रकारचा सुरेल आवाज काढते.
अक्कलकोट इथल्या सुलेरजवळगे या गावात ब्राह्मणी घारीचं पिल्लू उष्माघाताने बेशुद्ध अवस्थेत पडलं होतं. मल्लिकार्जुन यांनी प्रथमोपचार करून तिला घरी आणलं. मांजर किंवा कुत्रासारख्या प्राण्यांपासून तिचं रक्षण व्हावं, यासाठी खास पिंजऱ्याचीदेखील व्यवस्था केली. त्यांनी आपल्या व्यस्त अशा दिनक्रमातही तिला अनेक दिवस घरात ठेवून तिच्यावर उपचार केले. घारीला लागणारा मांसाहार ते देऊ लागले.
सहा महिने तिच्यावर उपचार केल्यानंतर ती बरी झाली. त्यानंतर तिला निसर्गाच्या सानिध्यात सोडून दिलं. पण पुढे आश्चर्यच घडलं. माणसाळलेली ही घार निसर्गाच्या सानिध्यात जाण्याऐवजी मल्लिकार्जुन यांच्या घराच्या आसपासच राहू लागली. पुढे ही घार मोठी झाल्यानंतर घराबाहेर सोडल्यावरही न चुकता सायंकाळी पुन्हा घरी येऊ लागली. आणि हा नित्यक्रम बनला.
रोज सकाळी बाहेर पडणं आणि सायंकाळी पुन्हा आपल्या या घरट्याकडे परतणं हा तिचा दिनक्रम बनला. त्यानंतर त्या दोघांचा जिव्हाळा आजतागायत टिकून राहिला आहे.
मल्लिकार्जुन सांगतात,”उष्माघाताने बेशुद्ध अवस्थेत पडलेल्या या घारीवर सहा महिने उपचार करून वाचवलं, याचा मला मनस्वी आनंद आहे. शीळ वाजवल्यानंतर तिला खायला मांसाहार देणार आहे, याची चाहूल तिला लागते आणि ती माझ्याकडे धावत येते. यापूर्वीही मी अनेक पशुपक्ष्यांचा जीव वाचवला आहे.”

– अमोल सीताफळे, बंकलगी, ता.दक्षिण सोलापूर, सोलापूर