2014 ते 2016 या काळात ती पेंच व्याघ्र प्रकल्पात बायोलॉजीस्ट म्हणून काम करत होती. नंतर 2016 ते 2020 पर्यंत WWF (World Wildlife Fund) या संस्थेसोबत मध्यप्रदेश, उत्तराखंड आणि महाराष्ट्राच्या जंगलात काम केलं. साधारण याच काळात म्हणजे 2018 ते 2020 पर्यंत उत्तराखंड (नैनीताल) इथं तिने नोकरी केली.
नुकतंच ऑगस्ट 2021 मध्ये रणथंबोर इथं झालेल्या देशव्यापी व्याघ्र गणना प्रशिक्षणासाठी महाराष्ट्र वन विभागातील वरिष्ठ अधिकारी आणि प्राजक्ता सुद्धा होती. येथे व्याघ्र गणना करण्याचे प्रशिक्षण दिलं गेलं. नविन तंत्रानुसार कागदाचा वापर न करता नोंदी कशा करायच्या याविषयीचं ते प्रशिक्षण होतं. याकरता ‘अँण्ड्राईड अप्लीकेशन’ तयार करण्यात आलं आहे. या प्रशिक्षणाचा फायदा करून घेत प्राजक्ताने आतापर्यत डिवीजननुसार २० ठिकाणी ट्रेनिंग प्रोग्रॅम घेतले आहेत व आताही घेत आहे. प्राजक्ता याविषयी फक्त माहितीच देऊन थांबत नाही, तर प्रशिक्षणार्थ्यांना जंगलात जाऊन कॅमेरा ट्रॅपिंगचे प्रात्यक्षिक सुद्धा करून दाखवते.
प्राजक्ता सांगते, “वनक्षेत्रात काम करतांना लिंगभेद,जातीभेद या गोष्टीला काहीच थारा नसतो. प्रत्येकाला एकसारखीच कामं करावी लागतात. स्त्री असली तरी ती कमजोर बनून वागू शकत नाही. इथं स्त्रीपुरूष समानता आहे. इथं काम करणारी स्त्री पूर्णपणे सुरक्षित असते”. प्राजक्ताला नुकताच वन आणि वन्यजीव क्षेत्रात प्रतिष्ठेचा समजला जाणारा sanctuary wildlife पुरस्कार मिळाला आहे. प्राजक्तासोबत तिचा एक सहकारी सुद्धा असतो. ते दोघे मिळून ट्रेनिंग प्रोग्राम घेत असतात. प्राजक्ता आपल्या कामाप्रती फार प्रामाणिक आहे. निसर्ग व प्राण्यांच्या सहवासात राहायला तिला फार आवडते.
“जंगलात काम करताना बऱ्याचदा वेगवेगळे प्राणी दिसत असतात. आत्ता काही दिवसांपूर्वीची गोष्ट. जंगलातलं काम संपवून आम्ही परत येत होते. जंगलातल्या एका रस्त्याच्या कडेला एक वाघीण आणि तिची पिल्लं बसली होती. ती पिल्लं त्यांच्या आईशी, बहिण भावंडांशी खेळत होती. आपण जसं आपल्या बहिण-भावंडांशी खेळत असतो तसंच ते चित्र होतं. आपली आई जशी आपली काळजी घेते तशीच ती वाघीण घेत होती. अशाच बऱ्याच गोष्टी मला माणूस म्हणून समृद्ध करतात. मला जंगलाबद्दलचं जे आकर्षण आहे, आदर आहे तो वाढवतात. प्राणी असले म्हणून काय झालं त्यांना त्यांच्या भावना आहेत, त्यांची भाषा आपल्याला कळत नसली तरी त्यांच्या त्यांच्यात एकमेकांविषयी जे प्रेम असतं ते ते पोचवत असतात. म्हणजे त्यांची भाषा आपल्याला कळत नसली तरी त्यांच्यात प्रेम आहे, आपुलकी असते, ते एकमेकांचा आदर करतात.” जंगल आणि तिथले अनुभव याविषयी प्राजक्ता सांगत होती.
प्राजक्ता हुशंगाबादकर सध्या ताडोबा व्याघ्रप्रकल्पात वाईल्डलाईफ बायोलॉजीस्ट म्हणून काम करते आहे. तिचं प्राण्यांविषयीचं काम सुरू झालं ते 2006 साली. ती कॉलेजमध्ये असतानाच. तेव्हाच कॉलेजच्या इतर विद्यार्थ्यांसोबत तिने मेळघाटातील जंगल पिंजून काढलं. प्राणीप्रेमाचा वारसा तिला मिळाला तो घरातूनच. त्यामुळेच पुढे तिने अँग्रीकल्चरमध्ये पदवी तर तामीळनाडूतून वाईल्डलाईफ बायोलॉजीमध्ये पदव्युत्तर शिक्षण पूर्ण केलं.